برون، م.(1398). فضای مجازی و آسیبهای آن در نظام خانواده. فصلنامه چندزبانه (PURE LIFE)، سال ششم، شماره 20. 107-79.
پور اسکندری، ر. فرج اللهی، م.(1395). شبکههای اجتماعی مجازی و تأثیر آن بر عملکرد تحصیلی دانشآموزان در پایه چهارم ابتدایی در درس ریاضی. فناوری در آموزش و یادگیری، سال دوم، شماره 8. 86 – 71.
چراغ ملایی، ل.؛ کدیور، پ. و صرامی، غ.(1393). استفاده از شبکههای مجازی در آموزش-فرصتها و چالشها. فصلنامه اندیشههای نوین تربیتی. دوره 10. شماره 3. 51- 29.
حاجی، ج.؛ محمدی مهر، م. و محمدآذر، ح.(1400). بازنمایی مشکلات آموزش در فضای مجازی با استفاده از برنامه شاد در دوره پاندومی کرونا: یک مطالعه پدیدار شناسی. فصلنامه فنآوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی. سال یازدهم. شماره سوم. 174-153.
رحیمی دوست، غ. سیاحی، ن و فلاحی، م.(1397). شیوه های بهرهگیری دبیران کاردانش از شبکه های اجتماعی مجازی در آموزش. نشریه راهبرهای آموزش در علوم پزشکی. دوره 11، شماره 3. 98-89.
سلیمان پور عمران، م. یوسفی مقدم، ر.(1398). شبکههای اجتماعی؛ ابزاری در جهت کیفیتبخشی فرایند یاددهی-یادگیری. فصلنامه چندزبانه (PURE LIFE)، سال ششم، شماره 19. 36-11.
سلیمی، س. و فردین، م.(1399). نقش ویروس کرونا در آموزش مجازی، با تأکید بر فرصتها و چالشها، فصلنامه علمی پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی. سال هشتم. شماره 2. 60-49.
شاه بیگی، ف. و نظری، س.(1390). آموزش مجازی: مزایا و محدودیت ها. مجله مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی یزد. دوره ششم، شماره 1، شماره پیاپی 4. 54-47.
صائمی، ح.؛ فتحی واجارگاه، ک.؛ عطاران، م. و فروغی ابری، ا.(1394). عوامل بازدارنده و راهبردهای به کارگیری شبکه اجتماعی برای تدریس و یادگیری مؤثر در آموزش. فصلنامه پژوهش در برنامه ریزی درسی. سال دوازدهم، دوره دوم، شماره 17(پیاپی 44). 14-1.
عباسی، ف.؛ حجازی، ا. و حکیم زاده، ر.(1399). تجربهی زیستهی معلمان دورهی ابتدایی از فرصتها و چالشهای تدریس در شبکه آموزشی دانشآموزان (شاد): یک مطالعه پدیدارشناسی. فصلنامه علمی تدریسپژوهی. سال 8. شماره 3. 24-1.
عسکرزاده، س. و جوادیان نیک، س.(1398). تأثیرات فضای مجازی در عرصه دین. فصلنامه چندزبانه (PURE LIFE)، سال ششم، شماره 17. 123-99.
علم، ر.؛ علیپور، م. و حسینی نیا، ع.(1399). بررسی اهمیت و لزوم توجه به چالشهای آموزش و یادگیری در فضای مجازی در دوران کرونا در نظام آموزشی ایران. مجله تحقیقات جدید در علوم انسانی. دوره جدید. شماره 32. 259-247.
علی پور، ا. و شالباف، ع.(1387). اخلاق آموزش مجازی. فصلنامهی اخلاق در علوم و فناوری. سال سوم، شماره های 1 و2. 50-43.
فتحی واجارگاه، ک.؛ پرداختچی، م. و ربیعی، م.(1390). ارزشیابی اثربخشی دورههای آموزش مجازی در نظام آموزش عالی ایران(مطالعه موردی: دانشگاه فردوسی مشهد). فصلنامه فنآوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی. سال اول، شماره چهارم. 21-5.
کریمی، م.(1400). تحلیل پدیدارشناسانه تجارب زیسته اساتید و دانشجویان از آموزش مجازی در نظام آموزش عالی ایران. فصلنامه فنآوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی. سال یازدهم، شماره چهارم.173-153.
مرادی، ا. و کردلو، م.(1398). پدیدارشناسی تنگناهای اخلاقی آموزش الکترونیکی در آموزش عالی مجازی ایران. فصلنامه فنآوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی. سال نهم، شماره چهارم. 76-61.
هارپر، ک.، ؛ چن، ک. و سی.ین، د.(1386). آموزش و کلاسهای مجازی در اینترنت. ترجمه کریمی بلان، ا. فصلنامه راهبرد. شماره چهل و چهارم. 201- 181.
Basilaia, G., & Kvavadze, D.(2020). Transition to online education in schools during a coronavirus pandemic in Georgia.
Ceylan, V. K., & Kesici, A. E.(2017). Effect of learning to academic achievement. Journal of Human Sciences, 14(1).
Garrison, D.R., & Kanuka, H.(2004). Blended learning: uncovering its transformating potential in higher education. The Internet and Higher Education, 7(2).
Konig, J., ; Daniela, j., & Nina G.(2020). Adapting to online teaching during COVID-19 school closure: teachereducation and teacher competence effects among early career teachers in Germany. European Journal of Teacher Education.43(4).
Snelling, J. & Fingal, D.(2020). 10 strategies for online learning during a coronavirus outbreak.
UNESCO(2020). 290 million students out of school due to covid-19:UNESCO releases first global numbers and mobilizes response.
)
