وزارت آموزشوپرورش. (1393). اساسنامه دانشگاه فرهنگیان. دانشگاه فرهنگیان.
سرمد، ز؛ بازرگان، ع؛ و حجازی، ا. (1394). روشهای تحقیق در علوم رفتاری. انتشارات آگه.
عارفی، م. (1384). ارزیابی برنامه درسی رشته علوم تربیتی (گرایش مدیریت آموزشی) در آموزش عالی ایران از دیدگاه دانشجویان. متخصصان و کارفرمایان. فصلنامه مطالعات برنامه درسی، 1(1)، 75-43.
فتحی واجارگاه، ک؛ و شفیعی، ن. (1386). ارزشیابی کیفیت برنامه درسی دانشگاهی (آموزش بزرگسالان). فصلنامه مطالعات برنامه درسی، 2(5)، 27-1.
صادقزاده قمصری، ع؛ و حسنی، م. (1396). تبیینی از فلسفه تربیت در جمهوری اسلامی ایران. انتشارات شورایعالی آموزشوپرورش.
قادری، ح؛ و شکاری، ع. (1393). ارزیابی کیفیت برنامه درسی گروه علوم تربیتی دانشگاه کاشان. فصلنامه پژوهشی برنامه درسی خوراسگان، 11(12) (2). 167-132.
شکور زاده، ر؛ ملکی، ح؛ و قصابی، م. (1393). کیفیتسنجی برنامههای درسی تحصیلات تکمیلی گروه مدیریت و برنامهریزی آموزشی. فصلنامه روانشناسی تربیتی، 10(34).67-100.
نیکخواه، م؛ و لیاقتدار، م. (1397). بررسی کیفیت اجرای برنامه درسی جدید آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان. دوفصلنامه پژوهش در تربیتمعلم، 1(3)، 130-106.
Bandyopadhyay, K & Lichtman, R. (2007). Six Sigma Approach to Quality and Productivity Improvement in an Institution. International Journal of Management, 24, 4, 802-807.
Posner, G, J. (2014). Analyzing the curriculum, New York. MC.
Sameer, V. (2016). Does the accreditation process affect program quality? A qualitative study of the higher education accountability system on learning. ProQuest Information and learning Company, 253.
Saunders, Sh. T. (2017). Perceptions of quality in cross – border higher education at sojourner–Douglass Bahamas Campus. Morgan state university. ProQuest Information and learning Company, 221.
Wiles, J; Bondi, J . (2012). Curriculum Development; A Guide to practice. New Jersey, Merrill and prentice hall, 6thed.
Parke, J & Harris, M. B. (2016). The purpose of a syllabus. College Teaching, 50, 55-62.
Hardman. F. Hardman & J, Dochi, H. Ihebuzor, N.(2015). Implementing school based teacher development in tanzania professional- development in Education, 41(4).623-603.